-Wacht even, hoe heette die blonde nou? O ja, Deborah. -Nee, Deborah dat is die met die hoofddoek, de vrouw van Jonathan. Jonathan is die met die snor, die net terugreed naar dat landhuis. -Lewis heeft hem allang in de smiezen, die heeft het vast gedaan.

-Dat is niet Lewis hoor, dat is chief inspector Barnaby. -Zat die niet eerder bij Morse? -Nee, dat was Lewis. Dit is B-a-r-n-a-b-y. -Nou ja, die bedoel ik ook. Ik denk dus dat hij weet dat die neef het gedaan heeft, die met die zwarte hoed op. -Alfie!

-Alfie is in Peaky Blinders, een heel andere serie! Deze heet Henry. -Is dat met die lange blonde vrouw, met dat korte haar. Grace of zo? -Bedoel je Sara? Die speelt in The Bridge. Die halve autiste. Sara of Saga. -Nee, nee, met die president. Die acteur die nu ontslagen is vanwege ongewenste billenknijperij. -Ja, dat doen ze allemaal! -Jawel, maar die vrouw van hem wilde ook president worden, die… -Oh die! Die vrouw heet volgens mij Clair of Clairy. -Claire, juist! Nou, zo heet die buurvrouw waar Lewis net naartoe ging ook. Die is verdacht, volgens mij. -B-á-r-n-a-b-y... -Jij je zin, maar die is verdacht volgens mij. Want die heeft een motief.

-Hmmm. Meestal is het degene die het eerst in beeld was. -Of degene van wie je het het minst verwacht. Maar er zijn er zoveel! -Let nou op, de buurman van die blonde, die Joe. -Jim... -Oh, ik dacht Joe, die in dat grijze pak. -Dat is James, de verloofde van Anne. -Ja, dat zeg ik toch? -Die had de gelegenheid. -Maar dat hadden er nog zeven of acht.

-Ik zie er eerlijk gezegd ook wel tien of elf met een motief. Maar ik weet niet meer hoe ze allemaal heten. -Die tante van een half uur geleden, hoe heette die ook alweer? Hebben we die nog terug gezien? -Schiet mij maar lek. -Wel gek, dat in zo’n kleine streek iedere week wel drie moorden plaatsvinden, vind je niet?

-Evengoed knap van die Barnaby. -Lewis, toch? -Nééhee, Barnaby! Dat ie dat kan!

-Al die moorden oplossen bedoel je?

-Nee. Al die namen uit elkaar houden.

Het is Sodom en Gonorroe in Den Haag, mensen. Alles draait om het partijlid. Pechtold, die een democratisch Meppels gemeenteraadsmeisje deed. Ten Broeke die iets liberaals flikte met een fractiemedewerkster, op de voorzittersstoel! Groen Linkser Grasshoff die stiekem knabbelde aan een ander groen blaadje. Want pas op, ze zijn wel allemaal wel flink jonger hè, de dames die ze doen.

Er schiet me spontaan ook nog Defensieman Jack de Vries te binnen, die op de plaats rust deed met zijn adjudante, waarop hij zelf gewipt werd. Ja, het zijn gouden tijden voor melige woordspelingen. En had ik Onno Hoes al gemeld, de burgemeester die Tinder Boys deed, achter de rug van zijn maatje Albert Verlinden?

Het lijkt wel of we terug zijn in de jaren vijftig waarin Remco Campert dichtte over het Europa, waarin alles zoop en naaide. De dichter/schrijver is subiet gestopt, want hier valt niet meer tegenop te pennen. Macht erotiseert, kennelijk. Het politieke leven is vurrukkelluk.

Het gebeurt overal, hoor. Amerikaanse presidenten deden hun Marilyn, Monica of Stormy, Engelse ministers spionerende Yvonnes, Berlusconi kriebelde bunga bunga-meisjes. En Mitterrand zijn maîtresse (‘Et alors?’). Dat zeg ik, macht erotiseert.

Wel valt míj dan weer op, dat je nooit iets hoort over oudere vrouwelijke politici met jongere stagiaires of partijleden. Zouden Annemarie Jorritsma of Rita Verdonk of Erica Terpstra nou nooit eens…? Hoewel, zo’n Neelie Smit-Kroes, dat lijkt me wel een ondeugd.

Misschien kunnen vrouwen het beter geheim houden. Want ik denk dat we nog maar het topje van de ketsende ijsberg  op het Binnenhof hebben gezien. Ja, je gaat er toch anders naar kijken.

Zou ik nog schrikken als ik hoor dat Kamervoorzitter Arib een cougar heeft in een eikeltjespyjama, met wie ze swingersavondjes afloopt voor politici met een dubbel paspoort? Niet echt. Wat weten we eigenlijk nog meer níet? Houdt Geert Wilders er in zijn bunker 77 moslimmaagden op na? Krijgt Mark van Jort stiekem billenkoek met zijn bretels? Op de stoel van de voorzitter? Je weet het niet. Wij weten niks.

Wij hebben slechts vragen, waarop je in het wekelijkse vragenuurtje geen antwoord krijgt. Houdt die dierenfanaat met die koeienogen het met haar eigen stemvee? Speelt Henk Krol haasje-over met Jan Nagel, rookt Hiddema met Baudet pretsigaartjes op de zwembadrand? Het hek is van de dam, mensen. En wij staan aan de kant en lezen het hooguit in de krant. Machteloos.

Soms leidt de liefde to bizarre daden. Het extreemlinkse Gooise meisje Fleur D. depolariseert tegenwoordig tussen de lakens met een rechtsdragend FvD-lid. Natuurlijk, politici in een democratie hebben een verbindende taak. Maar je kunt het ook overdrijven. Nee nee, ik ga géén flauwe woordspeling maken op haar achternaam.

Afijn, het is dat ze niet drinken daar… (Gottya!) Maar ik geloof nu wel dat dat statige Binnenhof één groot matras is. En dat alles zuipt en naait. Want politici, het zijn net mensen.

Van mij mag het ’s winters ook zomertijd zijn, hoor. Zeker nu we van die lange en warme zomers krijgen. Onze Europese leider, Jean-Claude Juncker, gaat zich er hard voor maken. Want, zegt hij, de meerderheid van de Europeanen wil het.

Ze hebben het ons beleefd gevraagd in een on line-enquête:  ‘Willen jullie meer of minder zomertijd?’. ‘Méér méér meer!’ vulde tachtig procent van ons onderdanen in, al viel het op dat sommige reacties in het Russisch waren.

Maar goed, nu zegt onze Luxemburgse rugpatiënt/alcoholist (doorhalen wat niet geloofd wordt) annex beroepsknuffelaar dat-ie het gaat regelen. Er moet nog jaren over worden gedebateerd –hee, het is Brussel!- maar dat vermeldt hij niet. Wir schaffen das. Zo breng je dat, de rest is voor de geschiedenisboeken.

Maar vergis je niet, Der Jean-Claude heeft heel wat in de Brusselse melk te brokkelen, dus het kan zomaar zijn dat hij het er gewoon doorjast. En dan zal ik het ritueel toch gaan missen. Noem mij een watje, maar ik genoot van dat korte nachtje in oktober, dat heerlijke uitslaapje in maart… of was het nou andersom?

Want dat was ook de charme van die wisseldag: iedereen was even van de kook en er kwamen bizarre anekdotes uit het land. Ik herinner mij een vader in Limburg die drie uur te vroeg stond te bibberen op een voetbalveld met zijn zoontje, omdat iedereen in huis de klok uit voorzorg vast een uur had teruggezet. Of was het nou vooruit?  Ik zeg niet dat er drank in het spel was, hè, ik zeg alleen dat het in Limburg was.

Altijd zomertijd, denk je eens in. In de donkere dagen voor de kerst blijft het ‘s avonds langer licht. Niet leuk voor de boeren natuurlijk, want die moeten dan tot ver in mei ’s ochtends bij een ledlampje maar zien of en hoe de melk in de emmer brokkelt. Maar och, die komen we wel weer tegemoet als het oorlog wordt; pas dan hebben we ze weer nodig. Want heus, reken er maar op dat het in december met zomertijd tot een uur of tien zwart blijf in de ochtend. Excuseer: een ochtend van kleur wordt. We blijven wel correct.

Maar laten we vooral ook vast blij zijn voor de huidige slachtoffers van die wisseldagen. Twee keer per jaar sociale jetlag, slechtere werkprestaties, geeuwende verkeersdeelnemers, nóg meer verwarde mensen. Daar is onderzoek naar gedaan (dat moet je er altijd even bij zeggen als je argumenten op zijn). Ooit, vroeger of later, is die ellende voorbij. Dankzij de politieke tijdbom van onze Europese leider.

Dus... Oud en nieuw feestelijk inluiden begint straks een uur later. Of nee, wacht…       

Lives, Ultra Live. Onthou die naam. Het is de naam van mijn nieuwe BV en wij produceren rampfilmpjes voor de internationale markt. Abonneer je op onze app en je krijgt de meest bloederige en heftige scènes van de dag te zien. En voor slechts vijf euro per maand ook nog live ongeluksbeelden vanaf de snelweg via bevriende dashboardcamera’s.

Dat komt, ineens viel bij mij het kwartje. Ik vroeg mij altijd al af voor wie al die mensen toch filmen bij verkeersongelukken en andere rampen. Niet voor de politie of hulpdiensten, want die lopen ze in de weg. Niet voor de slachtoffers, want die kreunen met hun laatste krachten dat ze gauw op moeten rotten. Maar gezien de gretigheid van de filmers moeten er dus massa’s mensen zijn die graag ongelukken zien en het liefst live, met de slachtoffers in beeld. Zolang het hun eigen kind niet is, dat wel natuurlijk.

Wij zien een verdienmodel. Daarom zijn wij van LUL op zoek naar leveranciers zonder scrupules. Ze moeten het woord privacy niet kennen. Als je mag zien hoe iemand zit te schijten op Facebook, mag je ook zien hoe hij doodgaat, toch?

Weg met die schijnheiligheid. Zonder lezers bestonden er geen roddelbladen, zonder stemmers geen VVD of PVV. Let wel: die rampfilmpjes zijn niet onze schuld, hè. Wij vervullen slechts een behoefte. Ramp = vermaak = verdienmodel.

Dus waarom zou je die prachtopnames alleen maar aan je vrienden laten zien op Instagram of Facebook? Je hebt er hard genoeg voor gewerkt! Hashtag op Twitter: #vetongeluk. Plaatjes op Instagram: ‘Gasten. Ik. Ben. Bij. Een.Vreselijk. Ongeluk.’ Fifteen minutes of fame for everyone. Zelfs al is het je laatste kwartiertje en zelfs als je eigen moeder daar ligt. Big Brother is filming you.

Wil jij ook rampfilmer worden? Meld je dan aan bij LUL. Je krijgt bij ons een goede opleiding: hoe ren je langs de afzettingen, hoe negeer je  hulpgeroep van lijdende mensen? Hoe krijg je het kenteken van het wrak scherp in beeld, zodat de familie van het slachtoffer thuis een sensationeel uurtje beleeft? Dat soort dingen. Dat het er wel goed op komt, daar heeft de abonnee van LUL recht op. Wij staan voor kwaliteit. Dus dat ook het geluid goed staat. We krijgen nog teveel amateurwerk binnen. Selfies, met nauwelijks hoorbaar gekerm. Op de achtergrond! Reanimaties zonder dat je ziet wie het is.

Schandalig, trouwens, dat de politie nu onze filmers wil gaan bekeuren. Vorige week stond een politiefilmploeg, in plaats van hulp te bieden aan het slachtoffer, vast te leggen wie wát filmde, zodat ze die later konden bekeuren! Heb ik zelf gezien. Op You Tube.

Die verwarde man, die steeds opduikt… Dat ben ik. Er gebeuren mij dit jaar te veel rare dingen.

De hele wereldorde valt uiteen, door haantjesgedrag van enge leiders. En in de Tweede Kamer wil een aantal partijen de alcoholwet veranderen, zodat je voortaan bij de kapper een wijntje kan drinken. En dat de slijter je een stukje kaas serveert. En de bakker een dessertwijntje bij de appelpunt. En de slager een biertje bij de ossenworst. 

Ja, dat verwart mij. Ik ben nog uit de tijd dat een slager alleen vlees verkocht en dat je als jongetje van zeven dan soms, als je heeeel lief was, een plakje worst kreeg. Geen glas limonade erbij, dat hoorde niet. Ik zie er met die wetswijziging nog van komen dat je een ouwe klare voor je neus krijgt bij drie ons kaas. Laatst kreeg ik al een kijkje in de toekomst bij de plaatselijke visboer: een korenwijntje bij de nieuwe haring.

Ik weet wel, het zegt u ongetwijfeld niets, de nieuwe tijd net wat u zegt. Maar hoe lang gaat het nog duren voor we bloemen en vleeswaren kunnen kopen bij de benzinepomp! Wat? Kan dat al? Al jaren? Nou ja, ik noemde maar wat. Het is gewoon verwarrend.

Maar het aller-verwarrendste is natuurlijk die weersverandering. Helga van Leur, Piet Paulusma of hoe ze allemaal ook mogen heten, kunnen ons niet langer ‘mooi zonnig weer’ aankondigen, als het al maanden gortdroog is. Dat is niet ‘mooi’, Helga! Kijk eens om je heen, naar al dat gele gras. Er vallen al blaadjes van bomen. Half juli! Dat is slécht weer, Piet!

We worden de nieuwe Sahel, landgenoten. Ik ben al een Nederlandse naam aan het verzinnen voor ons verplichte middagmafje, omdat we straks in die hete hel alleen nog ’s morgens vroeg kunnen werken. Siesta is te Spaans. Lummeldutje? Zweetslaapje?

Wat een geluk dat net voor de Grote Weersverandering uit miljoenen zondeskundigen ons land zijn binnengestroomd. Italianen, Spanjaarden,  Marokkanen, Turken, Zuid-Amerikanen, Aziaten...

Wat kunnen wij van hen leren? Ik had het van de week willen vragen aan Stef Blok, een minister die gaat over het hele buitenland. Maar die was even druk met iets anders.

Dus ik heb het zelf rondgevraagd. Welnu, we moeten overdag een beetje rondhangen in de schaduw en ’s avonds zo laat mogelijk eten. Pittiger eten ook, om alles uit te zweten. We moeten meer enge beesten doodslaan op de muur, want tijgermuggen, tse tse vliegen, buldogmieren, reuzenhorzels en andere venijnige prikkers gaan het hier ook lekker weer vinden. Net zoals gifslangen en schorpioenen.

Ik zie nog niet zo gauw een kameel door de Kalverstraat tippelen, maar er zullen zeker medelanders komen die ’s avonds, in plaats van hun vechthond, even de cheetah uitlaten.

Er brommen straks twaalf wespen in uw limonadeglas als u in uw tropenpak een beschaduwd terrasje aandoet, er zwemmen piranha’s in uw bijna drooggevallen vijvertje. Bijna droog, ja. Want water is in dit, door dijken tegen water beschermde, deltamoeras al een schaars product aan het worden. Er mag niet meer gesproeid worden, dus er komen woestijnplanten in uw tuin.

En er komt standaard airco in de slaapkamer en grotere ijskasten om al uw bederfelijks in te kunnen  bewaren. Met vele, vele zakken vol ijsklontjes. Die je de hele dag in een zak op je hoofd laat staan. Tegen verdere verwardheid. Dus ik vraag het nog één keer: Willen wij méér of minder mooi weer?

En kan ik een verse ijszak krijgen?